Gri değil, kan kırmızı.

Orada olduğumu bileceğin kadar yakın, asla gelemeyeceğin kadar uzak.

Burada Güneş hep böyle mi batar, diye sordu. Ona Güneş'i, nehirleri ve kendimi anlattım.

Dıştan bakınca güçlü, içten bakınca yıkık döküksün. Oysa hala duyuyorum nefesini. Biliyorum, yaşıyorsun. Hala, yaşıyorsun.

Tüm şehirlerde turist.

Bir gün idi, üstelik muhakkak idi.

Bugün, o gün idi.

Çocuklarını 5, 10; hatta 25, 35 ve hatta belki 45 yıl belki bundan da fazla görecekti. Yine gördü. 5 dakika, elleri kelepçeli.

-Hiç öyle birine benzemiyordunuz.

-Hiç öyle biri değildim zaten.

Asıl mağdur biziz, dedi mübaşir; dün gece eve 12'de gittik. Yüzüne baktık, bir şey demedik.

İkisi de senin mi diye sordu mübaşir çocuklara bakarak. Ben dayılarıyım, enişteme geldik, dedi kucağında bebekle. Bebek uyuyordu. Hala da uyuyor.

Elleri kelepçeli. Ben iyiyim, beni merak etmeyin, iyi görmek istiyorum sizi; diyor. Götürüyorlar. Annesi ağlamaya devam ediyor.

Öyle uzun sustun ki, içtiğimiz kahvenin hatrı geçti.

Çöllere düşmüş sayılmam; gerçi ülke de giderek kuraklaşıyor.

Sahi kimdi gören Ay'ın diğer yüzünü
Yıllarca karanlıkta kalmaktan çukur

Ve hiç görülmemekten, gri.

Seni yeniden görmemek için Allah'a yalvardım; fakat belli ki Allah katında görüşlerine pek itibar edilen bir kul değilim.

Al dedi, kopardı etinden biraz; ıslak pamuğa koyarsın, nasıl istersen öyle büyütür, ne istersen onu duyarsın.

Biz geceyi iple çekerdik, gündüzler kısalmaya başlardı.

Ah adı Mutlu olsa, böyle ağlar mıydı hiç?

Hayatımızın orta yerinde bir Zehrimar Bayırı, ne çıkmaya nefesimiz yeter ne de inmeye gücümüz.

En sonunda kendimi unutmakla, seni de hatırlamakla lanetliyorum.

Bunu sana anlatamadım, sen beni anlarsın.

-Ne işle iştigal etmektesiniz?

-Efendim, tam 25 yıldır Bahtının Rüzgarına Kapılıp Gidenler Derneği'nin başkanlığını sürdürmekteyim.

​

Bu şehirde Allah'a inanmaktan başka yapacağımız bir şey yok.

Kelimelerinin dokunduğu kim varsa, hepsi şimdi ölümsüz.

Ne kadar mutlu olurdun kim bilir, bir sofrada sana ait tek şey yokluğun olmasa.

Onun bir kalbi vardı, kalbinden vurdular.

Hadi kalbimizi kırdınız; fakat vişne ağacından ne istediniz...