yorgundu uyandığında. dünya dursun istedi, durmadı. düşündü: bu yaşıma kadar hiç bir dileğim gerçek olmadı ve kavuşamadım hiç bir zaman hayallerime. hayallerim her daim hayal olarak kaldı. yoruldum dedi attı kendini dünyadan aşağı...
yanlışlıkla elleri tutunuverdi bir evrene, yine hayattaydı işte bir başka günde başka bir yerde. o evrenin yerlileri onu yanlarında istemediler, istemezük! dediler kovdular onu. çaresizce o evrenden de atlamayı düşünürken ellerinin onu nereye götüreceğini bilmemenin verdiği korkuyla, bir yaşlı kuyruklu yıldız seslendi ona, hey sen uzaktaki küçük burada ne yapıyorsun? uzaktaki küçük saklandı önce, kuyruklu yıldız küçüğe yaklaştı, yaşlıydı ama aydınlatmaya yetiyordu ışığı. küçük güneş doğdu sandı kalktı, hiiç çaresizce dolanıyorum..
filmlerde olur ya, kuyruklu yıldız gel benimle diyiverdi küçüğe, küçük de tutuldu bir şey diyemedi biniverdi kuyruklu yıldızın üstüne! birkaç evren turladılar, çok gezegen gördüler. yaşlı kuyruklu yıldız kendini anlatıyordu: bizim buralarda yaşlıları sevmezler, bilmem sizde de öyle midir? evrenden evrene dolaşır durur yaşlılar ta ki bir yerde sönüp ölene kadar. beni de gönderdiler işte az kaldı ömrümün tükenmesine. kaç ışık yılıdır sırtımdasın ben ölünce ne yapacaksın? öğretmediler mi sana ilkokulda çocuk, yıldızlar da insanlar gibi doğar büyür ölür diye? ben ölünce ne yapacaksın? düşüverirsin bir uzay boşluğuna, içindeki boşluktan çıkamamışken daha. ya da bir klon savaşçısı vurur seni filmi vardı 6 tane hiçbirini izlemedin mi?bir astreoid çarpar kafana düşersin, başka gezegenlerde istemezler, toz yığınlarında boğulursun, üşürsün uydularda, kaybolursun bunca yıldız olmasına rağmen etrafında bşr gün açınca gözlerini kalırsın karanlıkta. sana anlatmadılar mı çocuk, hayattan bezince hiçbir şey olmuyor. sen hayattan gidince hiçbir şey de eksilmiyor. adını yazıveriyorlar bir taşa sonra bir deprem oluyor yer yerinden oynuyor taşlar yıkılıyor adın da kalmıyor. bizdeyse birkaç resmin kalıyor, ışığın sönüyor bir yere çarpıp ölüyorsun. pek bir şey kalmıyor yani o parlak hayattan. ben ölünce ne yapacaksın çocuk ne kadar dayanacaksın burada? bakmazlar sana korkarsın, ağlarsın, duymazlar.
küçük bilemedi ne diyeceğini. zaten çok değil, birkaç ışık yılı sonra ölü verdi yaşlı kuyruklu yıldız. çocuk da onun öldüğü yerde atıverdi kendini. yatağına düştü. sabah oldu, uyandı, okula gitti.