gülümsediğim anılar var.
gariptir, ben unutmuşken çıkıyorlar karşıma, hatırlıyor gülümsüyorum. sonra bakıyorum; ne o yerdeyiz biz artık ne de yanımda o insanlar. sanki hepsini ben hayal etmişim gibi, onlar hiç olmamış gibi. ama kanıtları var görüyorum, bak işte yazılar var, fotoğraflar var; sadece ben mi görüyorum?
bir yıldız görmüştüm bir gece gökte. çok parlaktı, ben adını bulmaya çalışıyordum, biri geldi dedi ki "uydudur o". tüm hayallerim bitti. oysa ben yıldıza gidecektim, o yıldıza isim verecektim, onu arayacaktım her gece gökte. ama yok "uydudur o". benim anılarım da böyle mi?
yazdıklarım hissettiklerime "uydu" mu?