hayallerimde yer açtım sana. hep kurduğum hayallere senin yüzünü koydum, oldu. tüm gün gezdik dolaştık seninle, sen büyüdün ve ben büyüdüm. başka şehirleri gördük birlikte. hepsinde tadımlık yaşadık. her yöreden bir yemek katıp mutfağımıza, neşeli pazarlar geçirdik.
tüm gün gezdik dolaştık seninle, bir alet kutusu aldık sonra birlikteliğimize. neye ihtiyacımız varsa onları koyduk, kargaburun, çekiç, ingiliz anahtarı seti, sevgi, saygı, arkadaşlık, ortak uğraşlar ve çocuklar. sonra kendimize bir ev yaptık.
en dip, aydınlık odasında 30 gözlü bir dolap vardı. her bir gözünde, rafında bir harf. yazarlarla doldurduk kendi küçük kütüphanemizi. sonra yazarlarla doldurduk güzel düşlerimizi, sözlerimizi. ben daktiloyla seni yazdım, sen arkamda kitap okudun.
akşam oldu film izledik biz, böyle uzak değil; yakın, çok yakın. yakınlığımız hiç bitmesin diye, her kelimeden bir film adı bulduk. yönetmenler, senaristler bizim için durmadan çalıştı. biz birlikte olalım diye işte; yazarlar, ressamlar, fotoğrafçılar, yönetmenler, oyuncular, baletler...
gece oldu, odamıza gittik biz. açık renkliydi dolaplarımız. aydınlık düşlere uyanabilmek için sabahları. ben seninle uyudum, oldu. sen beni rüyalarına aldın. biz olduk.
hep kurdum bu hayalleri, kurmadım diyemem; ama hiç biri gerçek olmadı. hani hatırlıyor musun seninle konuşmuştuk bir gün; ben sana hayaller gerçek olursa adları ne olur demiştim, sen mutluluk demiştin. işte ben hayallerimde yer açtım sana, mutluluk oldu.
koltuklarımız oldu bizim, renkli halılarımız mesela, yastık kılıflarımız oldu kelebekli. neşeli bir evimiz oldu. birlikte yaptığımız maketler, çektiğimiz fotoğraflar, bozmadığımız yapbozlar, izlediğimiz filmlerle dolu bir evimiz oldu. her şehirde bir tane belki. gezdik, gezdik hafta sonları. yorulduk akşam oldu. düşümde seni gördüm. hayallerimde sana yer açtım. sen beni sardın, uyandım.