sana bir öykü anlatacağım. sadece sana. başka kimse duymayacak. sen başkasına anlattığında inanmayacaklar. inansınlar isteyeceksin ve hatta doğruları da söyleyeceksin ama inanmayacaklar. ve hatta dinlemeyecekler seni, kırılacaksın. kıracaksın da. bir bayram sabahı kıracaksın, eve dönüşlerde kıracaksın, ders aralarında kıracaksın. ama ben yılmayacağım. gece ve gündüz fısıldayacağım kulağına. sana bir öykü anlatacağım. sadece sana. bu öyle uzun bir öykü olacak ki başını unutacaksın. ne anlattım, neden anlattım hatırlamayacaksın. ben anlatmayı bitirdiğim zaman elinde binbir gece masallarından çok, bölük pörçük kelimeler kalacak. senin lanetin hikayeyi değil, kelimeleri hatırlamak olacak. hatta hatırladığın bu kelimeler yalanlara bölünecek. sen aynaların arkasını da görebileceksin. ve orada senin onları gördüğün, ama onların seni görmediği yerde söylenen kelimelerin ne kadar değiştiğini de görebileceksin. kırılacaksın. ama ben yılmayacağım. gece ve gündüz fısıldayacağım kulağına. sana bir öykü anlatacağım. sadece sana. sen benim öykümden ilham alıp yazmaya başlayacaksın. hatta ilk önce benim sana anlattıklarımı yazacaksın. ama dedim ya, sana inanmayacaklar. ve hatta okumayacaklar da. bu yüzden ilk önce sen yırtacaksın yazdıklarını. inanamazsın, soğuk bir bahar sabahı parça parça kağıtları dolu bir çöp kutusuna bırakacaksın. üstelik yine aynı yolu bu sefer evine gitmek için yürürken kağıtların orada olmadığını görüp sevineceksin. sonra buna şaşacak ve üzüleceksin. çünkü o kağıtları okusunlar diye yazmış olacaksın. ama okumayacaklar, okuyamayacaklar. kırılacaksın. ama ben yılmayacağım. gece ve gündüz fısıldayacağım kulağına. sana bir öykü anlatacağım. sadece sana. sen bu öyküyü yaşamaya başlayacaksın. öyle ki gerçek ve öyküm karışacak. hatta sen ayırt edemeyeceksin. bu yüzden öyküme dair bulduğun her şeyi toplayacaksın. bir otobüsü anlattıysam otobüs bileti biriktireceksin, mektup dediysem yazacaksın, bir şehri andıysam gideceksin. sen öyküyü yaşamaya çalışacaksın. gerçekse buna izin vermeyecek. bunu anlaman biraz vakit alacak. anladığında kırılacaksın. ama ben yılmayacağım. gece ve gündüz fısıldayacağım kulağına. sana bir öykü anlatacağım. sadece sana. meraktan uyuyamadığın geceler olacak. çok üzülüp ağladığın geceler de olacak. ben sana öyle şeyler anlatacağım ki en başta annen baban duymak istemeyecek. sen sakladığını sanacaksın. benim seninle konuştuğumu anlayacaklar. ama inanmayacaklar. seni güldüren cümleler de olacak öykümde. ama öyküm sonsuz bitecek. bunu gören sen kırılacaksın. ama ben yılmayacağım. gece ve gündüz fısıldayacağım kulağına. sana bir öykü anlatacağım. sadece sana. sonra bir gece aniden susacağım. yine göreceksin beni, yine konuşacağız. ama aklında kalan bölük pörçük kelimeler sesini hep bastıracak. sen bana öykümdeki gibi bakarken ben anlamazlıktan geleceğim. ben böyle yapınca sen benden nefret edeceksin. ve hatta bana beslediğin kin seni hasta edecek. olur olmadık zamanlarda rüyana gireceğim. delireceksin. uyandığında beni düşüneceksin. kırılacaksın. ama ben yılmayacağım. sana bir öykü anlatacağım. sadece sana. sonu sonsuzlukla bitecek. hiçbir zaman seni karşıma alıp sonunu anlatmayacağım. öyle ki sen öyküme varyasyonlar yazarken elindeki kelimeleri de bir bir kaybedeceksin. sonra biletleri, sonra mektupları, sonra şehirleri. seni aşık sanacaklar. sen aşık olmayacaksın. seni deli sanacaklar. sen delirmek üzereyken derin bir nefes alıp uyanacaksın. ama kırılacaksın. ve ben yılmayacağım. sana tek bir soru sormak için bekleyeceğim kelimelerin, cümlelerin, anıların, şehirlerin, yalanların ve küfürlerin yanında; arnavut kaldırımlarına oturup seni bekleyeceğim. sen karşıma en güçlü halinle çıkacaksın. ama ellerin titreyecek. karşıma geçeceksin bana neden diye soracaksın. ben yüzüne bakacağım. sen derin bir nefes alacaksın. cevap vermeyeceğim. neden diye soracaksın. yüzüne bakacağım, gülümseyeceğim. neden diye soracaksın. yılmayacağım. gece ve gündüz fısıldayacağım kulağına. kırılacaksın.