Sözdür biz; kutlamayacak, konuşmayacak ve beklemeyeceğiz. Bütün iplerin elinde zaman, bu işte bir terslik var; fakat bir bayın oturduğu koltuklar da ters, bu yüzden kızmamalı hiçbir baya işleri ters gittiği için.
Çocuğum izini sür bunların. Renklerin ve kedilerin durduğu yerde say; parantez içinde 379 ben + 214 sen, parantezi kapat, çarpı 76 kuş bölü 149 gece eşittir kaç yalnızlık?
Paragrafları karıştıralım. Sözdür biz; unutmayacak, susmayacak ve gitmeyeceğiz. Uzak ülkelerin elinde tutsak, parmaklıklarda bir gariplik var. İnsan kendi hapishanesini kendi yaratır. Bayım unutmayınız ki kediler boşluklardan geçebilen naif hayvanlardır.
"Sonra biri bir vazoya iki çiçeğin sığmayacağını söylemiş. Sor bakalım bilecek mi, gül yağı şişesi ne zaman kırılmış?
Yarım ekmek tam olmazmış ve hiçbir ah yerde kalmazmış. Ters koltuklarda oturan baylara sorun, bir 23 Nisan sabahı koltuğunun altına beni niçin alamazmış."
Ben büyüyorum ve sen büyüyorsun, sen benden kopup bir kuş oluyorsun. Yalnız kağıttan kuşlar görebilir karanlıkta, sen uçma bir gece yarısı bilmediğin bir sokakta. Çünkü yalnız duvar yazıları ayakta kalır gece yarısı ve yalnız çocuklar uyanır iki ölüm arası. (Bu yalnızları ayrı ayrı say; sen hiç aynı olan iki yalnız gördün mü?)
Kafiyelerin ve renklerin, kitapların ve kedilerin arasında bul çocuk, neresi yalnızlığın tepe noktası. Ve bir pazartesi fısılda kulağıma, hangi gündür hayatımın en geniş acısı.
Sözdür biz; uyuyacak, uyanacak ve yazmaya devam edeceğiz.