sen de git çiçekler kurut, denizler köpürt;
bahar rüzgarı değil misin, yap istediğini.
elalem ne der aldırma, zaten ne zaman aldırdın.
ne zaman vazgeçtin gönlüne göre esmekten.
insanlar tanı, günler kurtar, şehirler gez
ve anlat, anlatmayı sevdiğin şeyleri
sıcak akşamların kalabalık masalarına.
dök içinin taşlarını, kötülüğünü bu çağın
ve hepsini yeniden topla, kimseye göstermeden.
seviyor sevmiyoru sana sorsunlar,
sen, papatyalardan iyi bilirsin bunu.
aşkı, ayrılığı, evliliği ve dulluğu,
şiiri, şairi, şarkıyı...
imkansızı da sana sorsunlar;
sen değil misin yeşerten tüm ağaçları.
sonra karanlığını, sessizliğini gecenin;
yıldızların; ama ille de Ay'ın güzelliğini.
hem ne işe yarar ki bir bahar rüzgarı,
hayatımıza girip bize renk katmaktan başka.
işte bu işe yarar:
anlatmayıp dinlemeye ya da yalnız esmeye.
kibarlığı ve zalimliği de sana sorsunlar;
çünkü sensin, bir söğüt ağacının yapraklarında dans eden
ve döken acımasızca, bir leylağın tüm çiçeklerini.
söyle ne işe yarar bir bahar rüzgarı
yalnız kadınlara şiir olmaktan başka.
sonra başka ne sorsunlar, ne sorsunlar sana,
soluğunun o bitmez tükenmez serinliğine, ferahlığına?
ne anlat onlara benim bilmediğim?
içkilerin güzel tadını, konserlerin sesini.
ve ben duymayayım sorulanın cevabını,
çünkü elveda, elveda sana bahar rüzgarı,
bu mevsim bizim değil.
işte bu kadar canım bahar rüzgarı.
kışımıza yemin ederim,
yok eksiği, var fazlası.
