anlat udumbara çiçeği;
kimseye anlatmadığını, bana bir gece vakti.
3000 yıldır ne yaptığını ve nerede olduğunu,
suskunun o gizemli sabrını.
sen görmeyeli değişmiş mi Dünya?
doğrusu kaç savaş geçti başından.
Ay desen, bir kere bölündü ikiye ben şahidim
ve lütfen inan, bu sihir değil.
zor değil mi her şeye baştan başlamak?
asırlardır burada yokken üstelik?
yarmak bir meyveyi ve çiçek vermek
bir odanın krem renkli perdesi ile bir kızın lacivert elbisesine?
ya bin yıllar süren yalnızlık?
kendini içine hapsettiğin o gizli sığınak?
kimsenin seni anlamaması,
ve sürüp giden tüm bu şiddet?
anlat udumbara çiçeği;
bunca yıl içinde biriktirdiğini,
kirini pasını gördüğün dünyanın,
türlerin yok oluşunu, çocukların ölüşünü.
belki de senden dinleyecekler,
kadim olan şeylere hala saygıları varsa
ve hala inanıyorlarsa dışarıdan bakanın gözlerine,
mektupların gücüne, çiçeklerin kokusuna.
hem sen ki 3000 yılda bir gelensin.
her şeyi baştan başlatan, yeniden sevdirensin.
elbet seninle inanacaklar bu olan bitene
elbet seninle anlayacaklar kötülüğün büyüklüğünü.
bir çiçek ne anlatabilir ki deme,
üstelik yılların yorgunluğu varken üzerinde.
yıllar geçer, yorgunluklar geçer
bilirsin, yalnız söylediklerimiz kalır.
anlat udumbara çiçeği,
3000 yıl sonra yine,
hiç olmazsa bana her şeyi,
hiç olmazsa bana, en baştan.
